Kaszaloty krótkopłetwe (Globicephala makrorhynchus ) u wybrzeży Hawajów wymagają znacznego dziennego spożycia kałamarnic, aby przeżyć, ale nowe badania potwierdzają, że obecne populacje kałamarnic są w stanie je utrzymać w sposób zrównoważony. Odkrycie to ma kluczowe znaczenie dla działań ochronnych, ponieważ zrozumienie wymagań żywieniowych ma fundamentalne znaczenie dla ochrony wrażliwych gatunków morskich.
Wyzwanie polegające na ilościowym określeniu spożycia
Określenie ilości pokarmu spożywanego dziennie przez zwierzę jest konieczne, aby ocenić ryzyko związane z wyczerpywaniem się zapasów żywności. Kaszaloty, znane z głębokich nurkowań dochodzących do 1700 metrów w pogoni za kałamarnicą, stanowiły szczególne wyzwanie ze względu na trudności w obserwacji ich zachowań żywieniowych na wolności.
Innowacyjne metody śledzenia
Aby rozwiązać ten problem, współpracowali naukowcy ze Stanów Zjednoczonych, Hiszpanii, Australii i Danii. Zespół kierowany przez Williama Gougha (Uniwersytet Hawajski w Manoa) zespół umieścił przyssawki do zbierania danych na ośmiu kaszalotach krótkopłetwych. Tagi te obejmowały czujniki ruchu, kamery podwodne, hydrofony rejestrujące kliknięcia echolokacyjne i urządzenia śledzące GPS.
Zespół wykorzystał także drony unoszące się 25 metrów nad wielorybami, aby określić ich wielkość. Odzyskanie przywieszek, które po odłączeniu czasami przenoszono na głębokość do 80 kilometrów, wykazało, że wieloryby wykonywały średnio 118 głębokich nurkowań dziennie, osiągając głębokość 864 metrów.
Wydatki na energię i zużycie kałamarnic
Analizując uderzenia ogona podczas nurkowań, naukowcy obliczyli, że wieloryby wydają pod wodą 73,8 kJ/min w porównaniu do 44,4 kJ/min na powierzchni. Słuchając charakterystycznych kliknięć echolokacyjnych sygnalizujących schwytanie kałamarnicy, oszacowali, że każdy wieloryb zjadał około czterech kałamarnic podczas jednego nurkowania.
Każda kałamarnica podczas trawienia dostarcza około 560 kJ energii, co doprowadziło do obliczeń, że poszczególne wieloryby powinny spożywać od 82 do 202 kałamarnic dziennie, co daje łącznie 73 730 kałamarnic rocznie.
Wpływ na poziom populacji
Biorąc pod uwagę populację szacowaną na 8000 kaszalotów krótkopłetwych u wybrzeży Hawajów, zespół obliczył, że cała populacja zjadała około 88 000 ton kałamarnic rocznie. Na szczęście oznacza to zrównoważony poziom spożycia przez lokalną populację kałamarnic.
Implikacje dla ochrony przyrody
„Wyniki te pokazują, że kaszaloty krótkopłetwe u wybrzeży Hawajów są w stosunkowo dobrej kondycji i mają dostęp do obfitego i niezawodnego źródła pożywienia” – mówi Gough. Odkrycie to sugeruje, że gatunek ten obecnie dobrze się rozwija w tych wodach, jednak konieczne jest ciągłe monitorowanie, aby zapewnić długoterminową stabilność.
Badanie podkreśla znaczenie zrozumienia dynamiki drapieżnik-ofiara w ekosystemach morskich, zwłaszcza że zmiany środowiskowe i działalność człowieka w coraz większym stopniu wpływają na dostępność pożywienia. Ciągłe badania i wysiłki na rzecz ochrony będą miały kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia populacji kaszalotów i ekosystemów, w których żyją.
