Kompleksowe 30-letnie badanie pokazuje, że większość populacji ptaków na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku nie tylko przetrwała, ale rozwija się pomimo rosnących temperatur. Zespół badawczy kierowany przez profesora nadzwyczajnego Benjamina Freemana ponownie odwiedził historyczne tereny terenowe, aby porównać liczebność ptaków na przestrzeni trzech dekad i znaleźć wzór stabilności, a nawet wzrostu, szczególnie na dużych wysokościach. Wynik ten podważa oczekiwania, sugerując, że ekosystemy strefy umiarkowanej mogą być bardziej odporne na zmiany klimatyczne, niż wcześniej sądzono.
Długoterminowa migawka
Badania rozpoczęły się od ponownie odkrytej pracy Louise Waterhouse, która trzydzieści lat temu opisała populacje ptaków w górach w pobliżu Vancouver. Zaintrygowany Freeman wyruszył na „ekologiczne poszukiwanie skarbów”, dokładnie podążając śladami Waterhouse, korzystając z jej ręcznie rysowanych map i własnej wiedzy regionalnej. Praca ta polegała na poruszaniu się po nierównym terenie, często przez pokryte śniegiem lasy, w okresie lęgowym ptaków. To żmudne porównanie dostarczyło unikalnego zestawu danych podłużnych, które ujawniły zaskakujące trendy.
Migracja i stabilność w górę zbocza
Odkrycia zespołu opublikowane w czasopiśmie Ecology pokazują, że chociaż temperatury znacznie wzrosły w ciągu ostatnich 30 lat, większość populacji ptaków w regionie utrzymuje się na stałym poziomie lub liczebność wzrosła, szczególnie na dużych wysokościach. Sugeruje to zdolność adaptacji, ponieważ ptaki przesuwają swoje zasięgi w górę zbocza w odpowiedzi na rosnące temperatury. Wydaje się, że odporność jest powiązana z obecnością starodrzewów, które zapewniają stabilne siedliska nawet w przypadku zmian klimatycznych.
Skoncentruj się na wrażliwych gatunkach
Chociaż ogólna tendencja jest zachęcająca, w badaniu zwrócono uwagę również na gatunki wymagające ukierunkowanych działań ochronnych. Na przykład sójka kanadyjska boryka się z problemami w regionie pomimo ogólnej stabilności innych populacji ptaków. Identyfikując gatunki wrażliwe, badacze mogą skoncentrować zasoby i wysiłki tam, gdzie są one najbardziej potrzebne.
Zrównoważony rozwój w regionach umiarkowanych i tropikalnych
Szersze badania Freemana mają na celu porównanie wzorców odporności w różnych ekosystemach. Wstępne wyniki pokazują uderzający kontrast między regionami umiarkowanymi i tropikalnymi. W tropikach większość gatunków ptaków jest bardzo podatna na zmiany klimatyczne, natomiast w strefach umiarkowanych, takich jak północno-zachodnie wybrzeże Pacyfiku, odporność jest bardziej powszechna. Ten nowy wzór sugeruje, że ekosystemy umiarkowane mogą mieć większą zdolność łagodzenia skutków rosnących temperatur.
Następne kroki: badania w Appalachach
Freeman i jego uczniowie prowadzą obecnie podobne badania w północnej Gruzji, przewidując, że populacje ptaków w Appalachach również wykażą się odpornością. Celem jest zrozumienie mechanizmów leżących u podstaw tych wzorców, a nie proste przewidywanie.
„Takie badania pomagają nam skoncentrować nasze zasoby i wysiłki” – mówi Freeman. „To wspaniała wiadomość, że większość ptaków w regionie jest odporna i wykonując tę pracę, możemy skupić się na gatunkach, które potrzebują pomocy”.
Badanie to podkreśla znaczenie długoterminowego monitorowania ekologicznego i ukierunkowanych działań ochronnych. Chociaż zmiany klimatyczne pozostają głównym zagrożeniem, niezwykła odporność populacji ptaków na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku daje promyk nadziei i podkreśla potrzebę dalszych badań nad czynnikami determinującymi adaptację w ekosystemach umiarkowanych.
